Βοηθάμε αλλήλους💕

 

 

Βοηθάτε Αλλήλους!

 

“Μέσα στη βιασύνη και την αναστάτωση της υλιστικής μας ζωής, τα νεύρα μας χάνουν την ευαισθησία τους και παθαίνουν σκλήρυνση. Καθώς γερνάμε , σωρεύονται τα χτυπήματα που δεχόμαστε μέσα στον κόσμο και γινόμαστε όλο και πιο αναίσθητοι. Τότε κινδυνεύουμε να παραμελήσουμε πράγματα που συμβαίνουν συχνά και ολοφάνερα γύρω μας. Όμως που και που η ανθρώπινη φύση μας αφυπνίζεται και αναρωτιόμαστε και απορούμε για ορισμένα από τα πιο συνηθισμένα συμβάντα. Έτσι η απορία είναι το πρώτο βήμα προς το φως.

Είναι καθήκον μας να βοηθάμε τον πλησίον, να κάνουμε καλό στον κόσμο. Στην ουσία βοηθάμε τον εαυτό μας. Πάντα πρέπει να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο, αυτό θα πρέπει να είναι το ανώτερο κίνητρό μας. Αναμφίβολα υπάρχει πολύ δυστυχία μέσα στον κόσμο.  Η προσπάθεια λοιπόν να βοηθήσουμε τους άλλους είναι επομένως το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Με αυτόν τον τρόπο ασκούμαστε ηθικά.

Οι νέοι είναι αισιόδοξοι και οι ηλικιωμένοι απαισιόδοξοι Οι νέοι έχουν την ζωή μπροστά τους , οι ηλικιωμένοι παραπονούνται ότι πέρασαν οι μέρες τους , εκατοντάδες ανεκπλήρωτες επιθυμίες βρίθουν  μέσα στις καρδιές τους. Όμως και οι δύο είναι ανόητοι. Η ζωή είναι καλή ή κακή ανάλογα με την νοητική κατάσταση του καθενός. Η ίδια η ζωή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή.  Η φωτιά, αυτή η ίδια δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Όταν μας θερμαίνει λέμε «τί ωραία που είναι η φωτιά!» και όταν μας καίει τα δάχτυλα την κατηγορούμε. Παρά ταύτα η ίδια η φωτιά δεν  είναι ούτε καλή ούτε κακή. Ανάλογα με το πως την μεταχειριζόμαστε αυτή γεννάει μέσα μας την αίσθηση του καλού ή του κακού. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτόν τον κόσμο. Ο κόσμος είναι τέλειος. Τελειότητα σημαίνει : τέλεια προσαρμογή για την εκπλήρωση των σκοπών του.

Πρέπει να κάνουμε το καλό. Η επιθυμία να κάνουμε το καλό είναι το ανώτατό μας κίνητρο. Εφόσον δεν ξεχνάμε ότι είναι προνόμιο να μπορείς  να βοηθάς τους άλλους. Νιώστε ευγνωμοσύνη που  φανερώθηκε μπροστά σας αυτός ο φτωχός άνθρωπος για να του κάνετε ένα δώρο που θα βοηθήσει εσάς. Δεν είναι ο αποδέκτης που ευλογείται αλλά ο δότης. Νιώστε ευγνωμοσύνη που σας δίνεται η ευκαιρία να ασκήσετε την ικανότητά σας να προσφέρετε ελεημοσύνη και συμπόνια μέσα στον κόσμο, έτσι ώστε να γίνετε εσείς πιο αγνός πιο τέλειος.

Κανένας φτωχός στον οποίο εμείς προσφέραμε βοήθεια δεν μας χρωστούσε ούτε ένα σεντ, είμαστε εμείς που του χρωστάμε τα πάντα, επειδή εκείνος μας επέτρεψε να ασκήσουμε την ελεημοσύνη μας προς αυτόν. Είναι λάθος να τρέφουμε την ιδέα ότι  κάναμε  ή μπορούμε να κάνουμε καλό στον κόσμο ή ότι βοηθήσαμε τον τάδε ή τον δείνα. Αυτή είναι μια ανόητη σκέψη κι οι ανόητες σκέψεις φέρνουν δυστυχία. Κάνουμε τη σκέψη ότι βοηθήσαμε κάποιον και περιμένουμε από αυτόν να μας ευχαριστήσει. Κι αν δεν το κάνει στενοχωριόμαστε. Γιατί να πρέπει να περιμένουμε την οποιαδήποτε ανταπόδοση όταν κάνουμε κάτι; Να είστε ευγνώμονες στον άνθρωπο που βοηθήσατε , να σκέφτεστε ότι είναι ο Θεός. Είναι μεγάλο προνόμιο να μας δίνεται η ευκαιρία να λατρέψουμε το θεό βοηθώντας τους συνανθρώπους μας.

Μέσα στη βιασύνη και την αναστάτωση της υλιστικής μας ζωής, τα νεύρα μας χάνουν την ευαισθησία τους και παθαίνουν σκλήρυνση. Καθώς γερνάμε , σωρεύονται τα χτυπήματα που δεχόμαστε μέσα στον κόσμο και γινόμαστε όλο και πιο αναίσθητοι. Τότε κινδυνεύουμε να παραμελήσουμε πράγματα που συμβαίνουν συχνά και ολοφάνερα γύρω μας. Όμως που και που η ανθρώπινη φύση μας αφυπνίζεται και αναρωτιόμαστε και απορούμε για ορισμένα από τα πιο συνηθισμένα συμβάντα. Έτσι η απορία είναι το πρώτο βήμα προς το φως.

Είναι καθήκον μας να βοηθάμε τον πλησίον, να κάνουμε καλό στον κόσμο. Στην ουσία βοηθάμε τον εαυτό μας. Πάντα πρέπει να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο, αυτό θα πρέπει να είναι το ανώτερο κίνητρό μας. Αναμφίβολα υπάρχει πολύ δυστυχία μέσα στον κόσμο.  Η προσπάθεια λοιπόν να βοηθήσουμε τους άλλους είναι επομένως το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Με αυτόν τον τρόπο ασκούμαστε ηθικά.

Οι νέοι είναι αισιόδοξοι και οι ηλικιωμένοι απαισιόδοξοι Οι νέοι έχουν την ζωή μπροστά τους , οι ηλικιωμένοι παραπονούνται ότι πέρασαν οι μέρες τους , εκατοντάδες ανεκπλήρωτες επιθυμίες βρίθουν  μέσα στις καρδιές τους. Όμως και οι δύο είναι ανόητοι. Η ζωή είναι καλή ή κακή ανάλογα με την νοητική κατάσταση του καθενός. Η ίδια η ζωή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή.  Η φωτιά, αυτή η ίδια δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Όταν μας θερμαίνει λέμε «τί ωραία που είναι η φωτιά!» και όταν μας καίει τα δάχτυλα την κατηγορούμε. Παρα ταύτα η ίδια η φωτιά δεν  είναι ούτε καλή ούτε κακή. Ανάλογα με το πως την μεταχειριζόμαστε αυτή γεννάει μέσα μας την αίσθηση του καλού ή του κακού. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτόν τον κόσμο. Ο κόσμος είναι τέλειος. Τελειότητα σημαίνει : τέλεια προσαρμογή για την εκπλήρωση των σκοπών του.

Πρέπει να κάνουμε το καλό. Η επιθυμία να κάνουμε το καλό είναι το ανώτατό μας κίνητρο. Εφόσον δεν ξεχνάμε ότι είναι προνόμιο να μπορείς  να βοηθάς τους άλλους. Νιώστε ευγνωμοσύνη που  φανερώθηκε μπροστά σας αυτός ο φτωχός άνθρωπος για να του κάνετε ένα δώρο που θα βοηθήσει εσάς. Δεν είναι ο αποδέκτης που ευλογείται αλλά ο δότης. Νιώστε ευγνωμοσύνη που σας δίνεται η ευκαιρία να ασκήσετε την ικανότητά σας να προσφέρετε ελεημοσύνη και συμπόνια μέσα στον κόσμο, έτσι ώστε να γίνετε εσείς πιο αγνός πιο τέλειος.

Κανένας φτωχός στον οποίο εμείς προσφέραμε βοήθεια δεν μας χρωστούσε ούτε ένα σεντ, είμαστε εμείς που του χρωστάμε τα πάντα, επειδή εκείνος μας επέτρεψε να ασκήσουμε την ελεημοσύνη μας προς αυτόν. Είναι λάθος να τρέφουμε την ιδέα ότι  κάναμε  ή μπορούμε να κάνουμε καλό στον κόσμο ή ότι βοηθήσαμε τον τάδε ή τον δείνα. Αυτή είναι μια ανόητη σκέψη κι οι ανόητες σκέψεις φέρνουν δυστυχία. Κάνουμε τη σκέψη ότι βοηθήσαμε κάποιον και περιμένουμε από αυτόν να μας ευχαριστήσει. Κι αν δεν το κάνει στενοχωριόμαστε. Γιατί να πρέπει να περιμένουμε την οποιαδήποτε ανταπόδοση όταν κάνουμε κάτι; Να είστε ευγνώμονες στον άνθρωπο που βοηθήσατε , να σκέφτεστε ότι είναι ο Θεός. Είναι μεγάλο προνόμιο να μας δίνεται η ευκαιρία να λατρέψουμε το θεό βοηθώντας τους συνανθρώπους μας.”

 

ΣΟΥΑΜΙ ΒΙΒΕΚΑΝΑΝΤΑ

“ΚΑΡΜΑ ΓΙΟΓΚΑ”